Wat is manuele therapie?

 Manuele therapie richt zich op diagnostiek en behandeling van functiestoornissen van het bewegingsapparaat in het algemeen en van de wervelkolom in het bijzonder. Dit doet zij met behulp van specifiek manueeltherapeutisch onderzoeks- en behandeltechnieken.


Het Onderzoek:

Na anamnese volgen palpatie, metingen en specifieke onderzoekstechnieken, zoals rol/glij- en tractie/translatie technieken, of analyse van voorkeurspatronen in het bewegen. Deze geven nauwkeurig informatie over het bewegingsverloop en functiestoornissen van gewrichten. Het lokale onderzoek wordt gerelateerd aan het bewegen in de volledige bewegingsketen en/of aan de totale bewegingsfunctie van de patiënt. Op grond van de onderzoeksgegeven wordt er een manueel therapeutische diagnose geformuleerd.
De manueel therapeut zal tijdens het eerste consult besluiten of behandeling zinvol is, dan wel aanvullend medisch onderzoek wenselijk is, of dat er een contra-indicatie voor manuele therapie is.


De Therapie:

Doel van de therapie is zowel het herstellen of verminderen van de functiestoornissen en pijn als het verbeteren van vaardigheden in ADL, werk en sport. Tijdens de manueeltherapeutische behandeling wordt gebruik gemaakt van specifiek mobiliserende technieken, eventueel aangevuld met gedoseerde impulstechnieken. Een mobilisatie is een repeterend toegepaste techniek in de beperkte bewegingsrichting. Een manipulatie is een mobilisatie uitgevoerd met gedoseerde snelheid. Het gewricht geeft dan plotseling even mee en er wordt meestal een knappend geluid gehoord. De meeste patiënten ervaren dit als een kortstondig vreemd gevoel, maar vinden dit over het algemeen niet pijnlijk.
De effecten van manuele therapie zijn veelal direct merkbaar voor de patiënt; duidelijke verbetering van de mobiliteit en afname van de pijn, waarmee voorwaarden geschapen worden voor verder optimaal herstel. 
Goede instructie, begeleiding en het geven van inzicht aan de patiënt in verantwoord bewegingsgedrag is onderdeel van het behandelprogramma. Aan het eind van een behandelserie (na 6 tot maximaal 9 behandelingen), of tussentijds, rapporteert de manueeltherapeut aan de verwijzer. 


Wanneer manuele therapie?

 Door gespecialiseerde opleiding en de specifieke onderzoeks- en behandelmethode is manuele therapie geschikt voor aandoeningen van het bewegingsapparaat in het algemeen en van de wervelkolom in het bijzonder. Als manuele therapie lokaal niet geïndiceerd is, dan kunnen manueeltherapeutisch technieken in andere bewegingsketens voorwaardenscheppend werken voor herstel.  


Beroepsorganisatie en kwaliteitsbewaking:

De erkende manueeltherapeut is georganiseerd in en geregistreerd bij de Nederlandse Vereniging voor Manuele Therapie (NVMT). De NVMT is een lidvereniging van het Koninklijk Nederlands Genootschap voor Fysiotherapie (KNGF). 
De vereniging telt momenteel 2000 leden. De leden zijn verplicht tot het volgen van bij- en nascholing, waarmee men voldoet aan de registratie en herregistratievoorwaarden. Het register wordt jaarlijks geactualiseerd en verstuurd naar o.a. alle verwijzers en verzekeraars en is ook te vinden op Internet (www. manther.nl).
In het kader van haar kwaliteitsbeleid heeft de NVMT in samenwerking met de Nederlands Patiënten en Consumenten Federatie (NPCF) een Patiëntenadviesraad ingesteld, welke de belangen behartigt van de patiënten van de manueeltherapeut.
De leden van de NVMT vallen onder de klachtenregeling en het tuchtrecht van het KNGF.(bron: folder NVMT Manuele Therapie)

Claudicatio Intermittens / Etalagebenen

Wat zijn etalagebenen?

Als u loopt, trap loopt of hard loopt, hebben uw beenspieren meer zuurstof nodig dan wanneer u stilstaat. De slagaders (‘rode’ bloedvaten) vervoeren zuurstofrijk bloed. Bij etalagebenen (claudicatio intermittens) zijn de slagaders van het been door aderverkalking vernauwd. Hierdoor kunnen deze minder bloed aanvoeren en gaat er ook dus minder zuurstof naar de benen. Dit kan leiden tot pijnklachten.
 
Hoe vaak komen etalagebenen voor en bij wie?

Naar schatting lijden ongeveer 2 op de 10 mensen aan etalagebenen. Dit aantal neemt boven de 75 jaar toe naar meer dan 3 op de 10.


Wat zijn de risicofactoren?

U loopt de grootste kans op etalagebenen wanneer u een roker bent. Ook als u meerookt verhoogt de kans, maar uiteraard in mindere mate. Naast roken kunnen ook de volgende factoren zorgen voor een grotere kans op etalagebenen:


Een hoge bloeddruk
Een te hoog cholesterolgehalte in het bloed
Suikerziekte (diabetes mellitus)
Overgewicht
Te weinig beweging
Erfelijkheid

Deze risicofactoren versterken elkaar. Dit betekent dat wanneer u bijvoorbeeld rookt én overgewicht heeft, u een grotere kans heeft op etalagebenen. Dat geldt ook als één van uw ouders vóór het 60ste levensjaar een hart- of vaatziekte heeft (gehad).


De risicofactoren voor etalagebenen zijn dezelfde als de risicofactoren voor hart- en vaatziekten; etalagebenen is namelijk ook een ‘vaatziekte’. 
 
Wat zijn de klachten en symptomen van etalagebenen?

Met etalagebenen heeft u vaak het gevoel dat uw benen pijnlijk, verkrampt en vermoeid aanvoelen wanneer u een stukje loopt. U kunt dit gevoel hebben als u normaal beweegt, maar u kunt de klachten ook pas voelen wanneer u met meer tempo, of langer, beweegt (lange wandeling of hardlopen). Als u al lang last heeft van etalagebenen kunt u koude voeten krijgen, omdat de vetlaag onder uw huid vermindert. Mensen met etalagebenen hebben soms ook verdikte teennagels. Bij een wondje op uw voet of aan uw been, zult u merken dat dit minder snel geneest of zelfs gaat zweren.


Als u zich extra inspant, treden klachten eerder op omdat er dan meer zuurstof nodig is. Ook als het koud is buiten zult u hier eerder last van hebben, omdat uw bloedvaten door de kou samentrekken.  

Wat kan de fysiotherapeut doen en welke specialist kan mij behandelen?

De fysiotherapeut adviseert u en geeft u oefeningen. Als u deze oefeningen goed blijft uitvoeren, heeft u hier op lange termijn veel profijt van. Ook bij specifieke problemen zoals bijvoorbeeld traplopen, kan de fysiotherapeut u gerichte oefeningen geven. HVL (hart, vaat, long) fysiotherapeuten hebben met name veel ervaring met etalagebenen.


Looptraining onder begeleiding van een gespecialiseerde fysiotherapeut, is bij veel mensen met etalagebenen , goedkoper en net zo effectief, als het opereren met dotteren of een bypass (omleiding).

Als uw bloedvat teveel vernauwd is en met fysiotherapie geen resultaat kan worden bereikt, kan een ingreep in het ziekenhuis, door de vaatchirurg, nodig zijn. Door te dotteren of een bypass te plaatsen, verdwijnt de vernauwing.


Na de operatie kunt u het advies krijgen om een afspraak te maken bij de fysiotherapeut. Hij kan u helpen met het opbouwen van uw conditie en/of fitheid, om weer deel te nemen aan de dagelijks bezigheden die u wenst. 

Wat houdt de behandeling van de fysiotherapeut in?

De fysiotherapeut helpt u om uw klachten te verminderen en zorgt dat de risico’s op adervernauwing beperkt blijven. Vaak bent u geneigd om minder of geforceerd te bewegen. U heeft het gevoel dat uw klachten afnemen, maar na een tijdje voelt u ze weer en bovendien kost het veel energie. De fysiotherapeut helpt u om op de juiste manier in beweging te blijven. Met looptraining kunt uw coördinatie- en uithoudingsvermogen verbeteren.  

De fysiotherapeut streeft ernaar dat u zelfstandig uw klachten onder controle krijgt en kunt houden. Dit kan met behulp van een activeringprogramma. Dit programma helpt u om zelfstandig te blijven bewegen en gezond te leven. De fysiotherapeut geeft u bewegingsadvies dat bij u past. 


Bij Fysiotherapie de Eekmaat is Frank Zuijdgeest, gespecialiseerd in het behandelen van mensen met etalagebenen of claudicatio intermittens. Hiervoor is hij lid van ‘Ghronisch Zorgnet’ en het HVL-netwerk Twente.


Erik Vunderink is tevens lid van het HVL-netwerk Twente, en behandelt deze groep patiënten ook in nauwe samenwerking met Frank Zuijdgeest.